(5) به این سقف های کوتاه دل نبسته ام و به باغ هایی که به پلک بر هم زدنی از بهار به زمستان میرسند.. به دل های معمولی امیدی نیست، از آن خیابان نمی توان به تو رسید، و از هر درختی نمی توان وقت آمدن پرنده ها را سئوال کرد من خوب می دانم که هیچ تقویمی نمی تواند بگوید که چه وقت مي آيي چگونه بی تو از عشق بگویم و از خاطره هایی که ازمهتاب زیباترند؟ بی تو چگونه از رفتن بگویم و از حوض هایی که دریا را به ماهی ها می آموزند؟ این روزهای گرفته و دراز بی تو به پایان نمی رسند و حرف های من هر غروب ناتمام می مانند.. تو چرا پيشم نمي آيي؟ به اتاق های افسرده که سراغ تو را می گیرند، چه بگویم؟و هر وقت دلم گرفت به چه کسی دلنوشته اي براي ساعت ده بفرستم..kyanoh www.tahamisha.loxblog.com